پنجشنبه، اسفند ۲۷، ۱۳۸۸

وطنم، ایرانم:عید آن روز مبارک بادم که تو آبادی و من آزادم.


اولش خواستم یه تاریخچه راجب نوروز بذارم و تهش بگم عیدتون مبارک، بعد دیدم اینجوری خیلی کلیشه ایه و با روحیاتم سازگار نیس.
بریم به استقبال نوروزی که بوی
پیروزی میده.
بوی انتقام خون شهدارو میده.
بوی شجاعت و پایداری میده.
بوی طلوع دوباره میده.
بوی سوختگی یه جای یه آغایی رو میده!
بوی همبستگی میده.
بوی سبزی و تازگی میده.

نوروزی که
سبزه ی 7سینش به وسعت ایرانیست به پاخاسته با مچبند سبز.
نوروزی که
سرخی سیب هفت سینش از خون رگهای تک تک مردم این کشور گرفته شده.
نوروزی که سنجد هفت سینش نماد عشق ابدی ما به خاکمون هست.
نوروزی که سرکه ی هفت سینش نماد پایداری و استقامت این ملت در مقابل ظلمه.
نوروزی که سمنوی هفت سینش نشانی از فراوانیست که در گروی پیروزیست.
نوروزی که سیر هفت سینش نشانی از تسکین و بهبود زخم این ملته .
و بالاخره نوروزی که سماق هفت سینش نشانی از
طلوعی دوبارس برای ملتی رنج دیده.

نوروزتون پیروز.